Կուստուրիցայի գյուղը. վայր, որ դիմակայում է գլոբալիզացիային

Կուստուրիցայի գյուղ, Կուստենդորֆ, Դրվենգրադ, Մեչավնիկ, էթնոգյուղ Մոկրա լեռան վրա –այս ամենն այն գյուղի մասին է, որ կառուցվեց 2000-ականների սկզբին սերբ ռեժիսոր Էմիր Կուստուրիցայի գաղափարով: Էթնոգյուղ կառուցելու միտքը ծնվել է «Կյանքը հիասքանչ է» (Живот је чудо) ֆիլմը նկարելիս: «Ես կորցրել եմ իմ քաղաքը [Սարաևոն] պատերազմի ժամանակ: Դրա համար էլ ցանկացա գոնե մի գյուղ կառուցել: Ես երազում եմ բաց վայրի մասին՝ մշակութային բազմազանությամբ, որը կդիմակայի գլոբալիզացիային», – պատմում է Կուստուրիցան:

Գյուղն ամբողջությամբ սերբական գյուղական ոճով է կառուցված, բացառապես փայտից, մետաղից և քարից:

Կուստենդորֆում ամեն բան յուրահատուկ է, խիստ ազգային բայց և տարբերվող, խենթ ու չափազանց ճաշակով՝ ինչպես Կուստուրիցայի ստեղծած ամեն բան:

Գյուղի ամենակարևոր հրապարակը սերբ էլեկտրոտեխնիկ և ռադիոտեխնիկ Նիկոլա Տեսլայի անունն է կրում: Հենց այս հրապարակում է գտնվում գյուղի եկեղեցին՝ Սուրբ Սավվա: Եկեղեցու զանգակատունը շատ հետաքրքիր կառուցվածք ունի. ավելի նման է հրշեջ-կայանի:

Կուստենդորֆի ևս մեկ առանձնահատկությունը նրա փողոցների ու հրապարակների հետաքրքիր անվանումներն են: Կուստուրիցան ինքն է ընտրել՝ դրանք կոչելով իր կողմից սիրված մարդկանց անուններով՝ Ֆելինիի, Մարադոնայի, Տարկովսկու, Բրյուս Լիի, Բերգմանի և այլոց: Ի դեպ,Կուստուրիցան ապրում է Բրյուս Լի փողոցում:

Դրվենգրադի փողոցնելում կտեսնեք հին մեքենաներ, որոնք նկարահանվել են Կուստուրիցայի ֆիլմերում:

Այս սև մեքենան սերբ ռեժիսորին է նվիրել Նիկիտա Միխալկովը:

Սա էլ Սթենլի Կուբրիկի անունը կրող թաատրոնն է:

Կուստենդորֆին հայտնիություն է բերում նաև այստեղ անցկացվող  Կինոյի և երաժշտության միջազգային փառատոնը, որը ծնունդ է առել 2008 թվականին:

Այսպես կարելի է Կուստուրիցայի գյուղի ամեն մի տունը, անկյունը նկարել և ցույց տալ: Սերբ խենթ ու հանճարեղ ռեժիսորի ստեղծած գյուղն իր ֆիլմերի պես անտարբեր չի թողնում ոչ ոքի: Կուստուրիցայի սիրահարները ողջ աշխարհից գալիս են այստեղ՝ իրենց սիրելի ռեժիսորի ստեղծած մթնոլորտը վայելելու: Կարելի է այս ամառ հանգստանալ սերբական կոլորիտով ու արվեստ շնչող այս գյուղում, իսկ մինչ այդ նորից նայել Կուստուրիցայի ֆիլմերն ու նորից սիրահարվել նրա տաղանդին:

Հոդվածը՝ Արև Թովմասյանի